WHY CINEMA NOW ........... NOW I KNOW WHY !

Ναι, αλήθεια, σήμερα το βραδυ μπορώ να δώσω την απάντηση στο ερώτημα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γιατί, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα εμπνευσμένοι άνθρωποι στην τέχνη κάθε μορφής σ'αυτό τον άμοιρο τόπο, ώστε να δίνουν την ευκαιρία σε ανθρώπους σαν εμένα - αδαείς, απαίδευτους; ίσως - να μένουν έκθαμβοι όταν επισκέπτονται το Μουσείο του Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη. Να γνωρίζουν νέα παιδιά γεμάτα ζωή, όρεξη για δημιουργία και ιδέες, διάθεση για εθελοντισμό και προσφορά υπηρεσιών και πληροφοριών για όσα αγαπάνε.
Δεν είχα ως τώρα την τύχη να δω συγκεντρωμένο και οργανωμένο τόσο άρτια το παρελθόν του ελληνικού κινηματογράφου. Κι ίσως να μην το έκανα για καιρό ακόμα, αν ένας έφηβος όλο πάθος γνήσιο για το cinema, ο γιός μου, δεν δημιουργούσε και σε εμάς τους γονείς του, την απορία να γνωρίσουμε το έργο του Werner Herzog και του Guillermo Del Toro από πιό κοντά για να ανακαλύψουμε την εικόνα από την ματιά του σκηνοθέτη.
Έπειτα ήρθε η σειρά της αποθήκης Α όπου στεγάζεται το Μουσείο. Μαγευτήκαμε πραγματικά από το πλήθος των πληροφοριών, την ευφιέστατη παρουσίαση μέσα από την αφήγηση ενός νεαρού αγοριού που μας εισήγαγε στις περιόδους του ελληνικού κινηματογράφου, το σπάνιο έντυπο και μουσειακό υλικό . Κι όλα αυτά με ευρώ 2!!! το άτομο.
Βγαίνοντας από το χώρο του λιμανιού, ένα απ'τα δρώμενα στην πόλη. Τα 20 σαξόφωνα του Ωδείου της Θέρμης που έπαιζαν, δίπλα στο δρόμο, κινηματογραφική μουσική.
Κι όταν τελικά φτάσαμε στο πολιτιστικο κέντρο ΜΙΕΤ και την έκθεση των φοιτητών των σχολών καλών τεχνών, συναρπάστηκα από την ποικιλία των μορφών και τεχνοτροπιών.
Α, βγήκα με φωτογραφία. Με προέτρεψαν τα παιδιά όπως και τους περισσότερους, φιλικά και ευγενικά, μπροστά σε φτερά αγγέλου. Την εκτύπωσαν, έγραψα το δικό μου ...αγγελικό σχόλιο και την κολλήσαμε στον τοίχο μαζί με όλων των άλλων. Δίπλα στου γιού μου. Θα μου την στείλουν με mail. Θα σας την δείξω κι εσάς μόλις φτάσει. Τι περιμένετε; Ακόμα εδώ είστε;